Απώλεια
Κατά την διαδικασία ανεξαρτητοποίησης του εφήβου βιώνεται ένα αίσθημα Απώλειας από γονείς και εφήβους για κοινούς αλλά και για διαφορετικούς λόγους.
Ο έφηβος θρηνεί την χαμένη παιδική του ηλικία… την ξενοιασιά, την φροντίδα και ασφάλεια από τους γονείς, την ανευθυνότητα, το παιχνίδι, την εξάρτηση. Ταυτόχρονα βιώνει και την απώλεια της απο-ιδανικοποίησης των γονιών…οι γονείς μπαίνουν στην αμφισβήτηση αλλά αυτό δεν είναι κάτι που βιώνεται μόνο από την θετική του άποψη.
Ο γονιός την απώλεια την βιώνει από την άποψη ότι χάνει τον γονεϊκό του ρόλο, παύει να είναι ο παντοδύναμος στα μάτια του παιδιού, ο ισχυρός, που έχει τον έλεγχο…και ταυτόχρονα χάνει και όλες τις ικανοποιήσεις που αυτός ο ρόλος του προσφέρει. Από την άλλη αρχίζει να χάνει και την επαφή με το παιδί του ….κάτι που επίσης έχει ψυχικό κόστος.
Οι γονείς μέσα από την ενηλικίωση και το μεγάλωμα τον παιδιών τους έρχονται σε επαφή περισσότερο και με το δικό τους μεγάλωμα και αυτό αναδύει προσωπικά άγχη και μοναξιά.
